..كم كم داره سنگين ميشه و به ماه هاى آخر باردارى ميرسه ولى كسى نيست كه حتى يه ليوان آب دست اش بده...چون در تورنتو همه گرفتار كار خودشونن و كسى حوصله كسى رو نداره...

آقاى ايكس  يه بد شانسى عجيبى مياره...و از محل كارش به عنوان نيروى مازاد كنار گذاشته ميشه....بقدرى روحيه اش پايين مياد كه يه شبانه روز تو تخت اش ميافته ...البته همينطور كه معلوم بود مدير آقاى  ايكس ميخواست يه جورى اونو دك كنه....و حالا به هدف خودش رسيده بود.....

يه راه براى آقاى  ايكس  مونده كه بره و از بيمه بيكارى استفاده كنه.....اونم فقط برا شش ماه و با رقمى حدود هزار دلار كه خرج ماشين اش هم نميشه چه برسه به اجاره و اقساط وقبوض و هزينه خانوم ايگرگ  و غيره....

كار جديد پيدا كردن هم با اين روحيه داغون براش امكان نداره.....با يكى از دوستاش كه قبلا از همسرش جدا شده تماس ميگيره و داستان رو ميگه و راهنمايى ميخواد....دوستش ميگه :

-راهى ندارى.....

-چطور؟

دوستش ميزنه زير خنده و توضيح ميده كه:

-نه تو آدم بدى هستى نه من بد بودم..نه زن سابق من..نه زن فعلى تو....شرايط اينجاست كه زوج ها رو عليه هم تحريك ميكنه....و تو هم به تنهايى نميتونى سيستم اينجا رو عوض كنى نميتونى يه تنه فرهنگ اينجا رو عوض كنى....ولى تلاشت رو بكن..

-حتما چون نميخوام وجدانم رو زير پا بزارم...

-..به هر حال اگه راهنمايى خواستى تماس بگير...

 خداحافظى ميكنه..و به فكر فرو ميره.....گرچه از زنش دل خوشى نداره ولى وجدانش اجازه نميده تو اين شرايط حاملگى چنين  فشارى رو وارد كنه.....اگه راهى كه دوستش پيشنهاد ميكنه انجام بده...ايگرگ به سمت كمك هاى دولتى سوق پيدا ميكنه كه تو اين شرايط سختى زندگى اش چند برابر ميشه.....ناخود آگاه چن قطره اشك بياد روز هاى خوشش با ايگرگ از چشماش سرازير ميشه...