دوست خوبمون "ص" ، نظرات سودمندى در مورد زندگى با "حداقل دستمزد و  زندگى با "كمك دولتى" دادن كه با جرح و تعديل خدمت تون ارايه ميشه......بخش هاى داخل كروشه از نويسنده وبلاگ هست :

 ... بطور مثال  فردى در كافى شاپ "تيم هورتونز" با حداقل دستمزد و تمام وقت كار ميكنه (ساعتى 10.25$) باحتساب 177 ساعت در ماه ميشه 1814.25$ كه خالص اون بعد كسر ماليات چيزى حدود 1540$ ميشه...[   اگه اين فرد مجرد باشه، بايستى حداقل 1000$ در ماه رو بابت يه بچلر در ساختمان هاى RENTAL پرداخت كنه و با مابقى هزينه خوراك و پوشاك و تلفن و سلفون و اينترنت و ترانسپورت رو بده كه در تورنتو بسيار سخت خواهد بود البته مشروط به اينكه شخص داراى اتومبيل نباشد در غير اينصورت، هزينه اتومبيل زندگى با اين مبلغ را غير ممكن خواهد كرد.....در صورت تاهل فرد و عدم اشتغال يكى از آنها زندگى با اين مبلغ عملا مردود است......]
......خانمى رو در نظر بگيرين كه با يه بچه از همسر جدا شده و چيزى در حدود 1300$ در ماه درامد داره ،  [    با توجه به اينكه هزينه نگهدارى يه بچه از يه بزرگسال بيشتره و هزينه هاى جانبى زيادى داره ، حتى با كمك هاى متفرقه ديگه اى كه دولت ميكنه زندگى اين مادر و بچه با تنگدستى خواهد گذشت ]  اگه مادر تصميم به اشتغال بگيره، چون مهد كودك هاى دولتى معمولا جا ندارند ، مادر بايستى 2 برابر آنچه كه دولت بابت مهد كودك ميپردازه به مهد كودك هاى خصوصى پرداخت كنه.....[  تازه با اشتغال مادر و كار طاقت فرسا، مادر ميتونه يه زندگى خيلى معمولى رو براى خود و فرزندش رقم بزنه...] 
.......فردى كه مجرده و بيكاره و در حدود  600$ از دولت كمك  ميگيره....[ اين فرد عملا به جاى زندگى، مرده گى ميكنه چون نه مسكن مناسبى و نه خوراك كافى در اختيار خواهد داشت.....] و يك زوج بيكار حداكثر 1000$ ميتونن از كمك دولت بهره مند بشن  [ اين مبلغ  ميتونه فقط هزينه مسكن ماهانه  اون ها رو ، اونم نه در آپارتمان بلكه در يه زيرزمين تامين كنه....]
فردى كه بالاى 65 ساله يا فردى كه معلوليت داره دولت حدود 900$ در ماه به اين  افرد پرداخت ميكنه.....[ اينگونه شهروندان يا مقيمان كانادايى هم به دست فراموشى سپرده شدن.....تا در تنهايى و عدم تامين زندگى عمر شون به پايان برسه..]

                                                         -------------------------------------------------

اين دوست خوبمون بصورت ساده و مفيدى ، درامد شهروندان يا مقيمان كانادا رو كه از كمك هاى دولتى استفاده ميكنن يا با حداقل حقوق مشغول به كار هستن رو توصيف كرده بود......... سوالى در ذهن  پيش مياد...  افراد بالاى 65 سال يا معلولين يا پدران و مادران جدا شده يا افرادى  كه با حداقل دستمزد كار ميكنن مرتكب چه غفلتى شده اند كه بايستى در پايين ترين سطح اقتصادى جامعه كانادا زندگى كنن؟.....هدف دولت كانادا از اعمال اين سياست هاى  اقتصادى غير عادلانه چيست؟